Dwa

Nad ranem wracam do domu, jeszcze lekko przytłoczona od ilości wypitego alkoholu. Na szczęście ojca nie ma. Biorę szybką kąpiel i ogarniam twarz, próbując zakryć kolejnego siniaka na mojej twarzy, jak zawsze bez skutecznie. Nawet gruba warstwa podkładu nie zakryje lima pod moim prawym okiem. W szkole nawet już nie pytają skąd biorą się siniaki na moim ciele, na początku jeszcze wymyślałam różne nieszczęśliwe wypadki typu, uderzenia się o klamkę czy szafkę. Ludzie przestali w to wierzyć i przestali też dopytywać. Dla mnie lepiej, nie muszę się niepotrzebnie tłumaczyć. Do szkoły i tak weszłam spóźniona. Nie wiem po co jeszcze do niej w ogóle chodzę, skoro i tak się nie uczę. Wątpię też w to, że ukończę liceum. Nie zamierzam też podchodzić do matury w tym roku, ani też w następnych latach. Więc chyba ciągnie mnie do niej tylko kontakt ze znajomymi. Którzy się domyślają, przecież pełno plotek krąży o mojej rodzinie, lecz nigdy nie usłyszeli tego ode mnie. Pytają, ale ja nie mam zamiaru nawet zagłębiać ich w moją patologiczną relacje z ojcem.

- Oo Am ! Hej dawno Cię nie widziałem, poczekaj chwilę nie idź tak szybko. - z rozmyśleń wyrwał mnie głos Mata, który uganiał się za mną od początku liceum. Nie miałam ochoty z nim rozmawiać a zwłaszcza by zobaczył moją twarz. Lecz nie udało mi się go spławić, dogonił mnie tuż przy automatach z napojami. Uważnie mi się przyjrzał, no tak zauważył - znów się zacznie.
- Am znów masz podbite oko, powiedz w końcu co się dzieje?! 
- Nic mi nie jest. Daj spokój. - rzuciłam na odczepne i ruszyłam w stronę sali z napojem w ręce. Złapał mnie za rękę, odwracając w swoim kierunku. Nasz wzrok się spotkał, może to dziwne, ale dopiero teraz dostrzegłam jak piękne ma oczy. Takie głęboko niebieskie i emituje z nich... no właśnie co ? jakaś cholerna troska, współczucie. "Nie myśl teraz o tym, przestań się tak gapić" skarcam się w myślach.
- Daj sobie pomóc, proszę Cię.
- Mi już nikt nie pomoże, odpuść.
Wyrwałam się z jego uścisku, jak najszybciej schowałam się w damskiej toalecie. Odczekałam kilka minut i wyszłam podążając w stronę sali, w której miały odbyć się zajęcia. Już, gdy przekraczałam próg sali, dostrzegłam na sobie wzrok Mateusza, coś czuje, że tym razem tak szybko nie odpuści. Zajęłam miejsce na końcu sali i pogrążyłam się w swoich przemyśleniach.
Siedem lekcji szybko zleciało, obeszło się bez zbędnych pytań także wspaniale, a Mat nie nachodził mnie już, tylko ten Jego wzrok prześladował mnie przez cały czas. W drodze do parku, do którego zawsze idę po szkole, dogonił mnie Mat. Dosiadł się do mnie, jak siedziałam na ławce.
- Amanda, porozmawiajmy proszę Cię. Wiem, że coś się z Tobą dzieje niedobrego. To Twój ojciec tak? To on Cię bije? - spojrzał mi w oczy, znów ten cholerny wzrok. Milczałam, w gardle mam niewyobrażalną gulę, która nie pozwala mi na jakiekolwiek słowo. Nie mogę się teraz rozkleić, na pewno nie przy nim.
- Tak dalej nie może być, coś trzeba z tym zrobić, mogę Ci pomóc razem na pewno coś wymyślimy, zobaczysz. 
- Nie rozumiesz, że ja nie chce niczyjej pomocy?! Powiedziałam Ci już daj mi święty spokój i zajmij się swoimi sprawami, jasne?! - wstałam i uciekam. Uciekam jak zawsze, nie potrafię stawić czoła niczemu i nikomu. Uciekam jak spłodzone zwierze.
- Nawet nie myśl, że tak to zostawię. - usłyszałam jeszcze w oddali. Cholera zacznie węszyć. dowie się o mnie za dużo. Nie mogę do tego dopuścić, nie może dowiedzieć się jakim wrakiem człowieka się stałam, nikt nie może.

- Puść mnie ! Proszę zostaw mnie !! - błagam, próbuje ochronić się przed nim, przed jego odrażającym ciałem i dotykiem.  
-  Jesteś dziwką jak Twoja matka! Tylko ona była w tym lepsza od Ciebie! Do niczego się nie nadajesz !
- Puszczaj mnie, jesteś obrzydliwy ! 
- Dalej, zadowolisz teraz tatusia. - szarpie mnie z całej siły, zdziera ze mnie ubrania. Płacze, łzy leją się z moich oczu jak z fontanny. Przesadził, jeśli mnie do tego zmusi, obiecuję że go zabije, zabije własnymi rękami. "Mamo, proszę pomóż mi" powtarzam w myślach. Słyszę pukanie do drzwi, to moja jedyna szansa, muszę krzyczeć głośniej. Nagle w drzwiach pojawia się Mat. 
"DZIĘKUJE CI MAMO" 

I jak się podoba? 

Czyta to wgl ktoś ? ;)